Ποιος ήταν ο εχθρός στον Έβρο? Κάποιος θα ισχυριστεί ότι ήταν η Τουρκία με τη συνεχιζόμενη επιθετικότητά της.
Κάποιος άλλος ίσως υποστηρίξει πως η απειλή ήταν οι μετανάστες ή μία συνισταμένη και των δύο. Όμως
η σθεναρή αντιμετώπιση της έξωθεν απειλής στον Έβρο καταδεικνύει πως έως τώρα ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας
ήταν η απουσία ομοψυχίας και αποφασιστικότητας.
Ο φράκτης του Έβρου υπήρξε μέχρι πρότινος πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ της φοβικής πλειοψηφίας που υποστήριζε
την κατασκευή του και μίας δυναμικής μειοψηφίας που έκανε το παν για την αποτρέψει. Αυτό το έργο,
που συνέβαλλε τα μέγιστα ούτως ώστε οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας να αποκρούσουν αυτήν την υβριδική
εισβολή εναντίων της Ελλάδας και της Ευρώπης, αποτέλεσε επί σειρά ετών αντικείμενο μικροκομματικής αντιπαράθεσης.
Είναι τραγικό αλλά άκρως Ελληνικό φαινόμενο να θέτουμε διαχρονικά σε προτεραιότητα την εσωτερική αντιπαράθεση
σε βάρος της Εξωτερικής Πολιτικής, σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον.
Η απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να αλλάξει την φοβική πολιτική του παρελθόντος, συσπείρωσε τους Έλληνες και ανάγκασε τους άλλοτε
επικριτές είτε να συμπορευτούν, είτε να σωπάσουν.
Ο Έβρος λοιπόν, δείχνει τον νέο δρόμο της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής. Μιας πολιτικής που θέτει ως προτεραιότητα
το συμφέρον της Πατρίδας, απαλλαγμένη από τα “φρένα” του παρελθόντος. Είναι η απόδειξη, πως η χώρα είναι
σε θέση να καθορίσει την Εθνική Στρατηγική, που τόσο λείπει, ιδιαίτερα σε στιγμές κρίσης.
φωτογραφία από: www.tovima.gr
