Αυτή τη φορά δεν ήταν ο χρησμός των Δελφών που έδειξε το δρόμο για την υπεράσπιση της Ελλάδας. Ήταν το θυμικό, η αγάπη και η πίστη στην Πατρίδα. Ο Στόλος μας, τα Ατσάλινά μας Τείχη για δύο μήνες περίπου ήταν σε κόκκινο συναγερμό, εκτελώντας πραγματικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο. Είμαστε μικρή χώρα. Όλοι έχουμε έναν γνωστό ή συγγενή που ήταν εν πλω από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο.
Κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να πιστωθεί την επιτυχία των Παιδιών μας. Γιατί ξέρουν ότι ,διαχρονικά, είχαν όλοι τους αφήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς υποστήριξη, τόσο σε υλικό όσο και σε έμψυχο δυναμικό. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας κόντρα σε κάθε λογική και πρόβλεψη κατάφεραν να παρουσιάσουν στρατιωτική ισχύ διαρκείας, δίνοντας στην πολιτική ηγεσία πολύτιμο χρόνο για να ενεργήσει διπλωματικά.
Ο Αρχηγός Στόλου Ναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης, υιός του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κατά την κρίση των Ιμίων το 1996, μετά την αποχώρηση του Oruc Reis από την Ελληνική Υφαλοκρηπίδα, διαβίβασε στα πληρώματα των Πολεμικών Πλοίων το ακόλουθο ναυτικό σήμα, με σαφή προτροπή στην πολιτική ηγεσία για την ενίσχυση του Στόλου. Όποιος νιώθει Έλληνας δεν μπορεί να μην συγκινηθεί από τα λόγια του:
«Καλή επιστροφή. Αναγνωρίζω ότι χρόνος πιθανής ώρας κατάπλου πάντα υπολείπεται προσδοκιών. Επαναπλέετε και τα απόνερα των πλοίων σας κουβαλάνε σε φίλιες και άξενες ακτές τη θέληση, την ικανότητα, το πείσμα και την αγάπη σας για την πατρίδα. Η καθολική αναγνώριση και ο σεβασμός στο έργο σας και σε εσάς πολύτιμο αν και ελάχιστο αντίδωρο. Η βεβαιότητα ότι τα νερά τούτα δικά μας είναι και θα μείνουν επιβεβαιώθηκε από τη στάση σας. Τώρα είναι η ώρα των υπολοίπων να την ενισχύσουν. Είμαι περήφανος για όλους σας. Αφιερώστε χρόνο σε αυτούς που τους λείψατε. Συμμαζέψτε τα πλοία σας. Ξεκουραστείτε. Κρατήστε τις σημειώσεις των ημερολογίων σας εύκαιρες. Οταν χρειαστεί, τώρα ξέρετε ότι γίνεται. Και θα χρειαστεί».
Υποκλίνομαι,
Μαρία Μπενέκου
