Μέρες ήθελα να γράψω αυτό το άρθρο.
Στις 30 Μαρτίου 2020 έφυγε από την ζωή ο Πρώτος Παρτιζάνος της Ευρώπης, όπως τον χαρακτήρισε ο Ντε Γκωλ. Η αντιστασιακή και πολιτική του δράση είναι γνωστή πλέον σε όλους. Τί είναι όμως αυτό που τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους επιφανείς συνοδοιπόρους του και ποια τα διδάγματα για την Αριστερά (αλλά και τις λοιπές πολιτικές Ιδεολογίες και τάσεις) από την στάση ζωής του Μανώλη Γλέζου;
Ελάχιστοι πολιτικοί στην Ευρώπη, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν την καθολική αποδοχή που δικαίως απολάμβανε ο Μ. Γλέζος. Κι αυτός αντί να «επενδύσει» στην δύναμη του προτίμησε μέχρι και την τελευταία στιγμή να παραμείνει διάκονος της πολιτικής, παντοτινός υπηρέτης του λαού. Σε αντίθεση με την τάση της «Αριστερής» Ιδεολογίας, έβαζε πάντα την πατρίδα πάνω από το κομματικό συμφέρον. Τις όποιες σκιές που είχαν παραμείνει από τις δήθεν δηλώσεις του για την ύπαρξη Μακεδονικών μειονοτήτων, το 1963, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, τις έσβησε ο ίδιος οριστικά το 2018. Τότε με ένα φλογερό του άρθρο στην Kαθημερινή (https://bit.ly/3fUTMxB) αντιτάχθηκε στην χρήση του όρου Μακεδονία από τους Βόρειους Γείτονες.
Χρησιμοποίησε την «φαρέτρα» της Αριστεράς, την δυναμική και το ήθος της για το Εθνικό καλό. Ασύμβατος και ασυμβίβαστος. Η Αριστερά για αυτόν ήταν μια Ιδεολογία, μία στάση ζωής μέσα στη Δημοκρατία, και όχι η Δημοκρατία το μέσο για να επιβληθεί η «Αριστερή» Εξουσία.
Ταπεινός. Στην μνημειώδη συνέντευξή του, μαζί με τον αείμνηστο Απόστολο Σάντα, στον Φρέντυ Γερμανό, το 1982 (https://bit.ly/3bD3NMz) ανέφερε:
«Εμάς σήμερα μας δίδεται η δυνατότητα να μας μάθει ο κόσμος. Νιώθουμε ένοχοι απέναντι στους άλλους χιλιάδες νεκρούς που μένουν άγνωστοι στο λαό, με τα αμνημόνευτα ονόματά τους…».
Ειλικρινής. Προδομένος από την στάση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ανέφερε: «Λυπάμαι και ζητώ συγνώμη από τον ελληνικό λαό που εμπιστεύτηκα ανθρώπους που δεν «είδαν» τίποτε άλλο παρά την εξουσία».
Το 2015 ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος να αναλάβει αυτός την Χριστιανική του Κηδεία όταν θα έφευγε από τη ζωή. Όπως του εκμυστηρεύτηκε ήθελε να δείξει σεβασμό στην θρησκεία των πατέρων του. Δεν επιθυμούσε κανείς άλλος να εκμεταλλευτεί την μεγαλύτερη στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου. Αυτή τη στιγμή δεν ήθελε να την αφιερώσει στην υστεροφημία του, αλλά στους προγόνους του.
«Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Αυτή η φράση έχει αποδοθεί στον Βολτέρο από τη βιογράφο του. Το 2017, Ο Μ. Γλέζος, με σπάνιο Δημοκρατικό Ήθος και Ανάστημα πήρε από το χέρι τον Γερμανό Πρέσβη, παραμέρισε την πρώην Πρόεδρο της Βουλής και του επέτρεψε να καταθέσει στεφάνι, κατά την ημέρα μνήμης της σφαγής του Διστόμου (https://bit.ly/3fUHCVj ).
Τι σχέση έχει αλήθεια αυτός ο Πολιτικός Άνδρας με αυτούς που πήρανε την (πολιτική) ζωή τους λάθος;
Αυτός ήταν η Αριστερά… κι αν η «Αριστερά» ήταν σαν και αυτόν… τότε πολλοί από εμάς ίσως ήμαστε Αριστεροί. Εις μνήμην…
Μαρία Μπενέκου
Φωτο:ΕΡΤ
