Πόσες φορές έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια πολιτικούς αλλά και δημοσιογράφους να μιλούν για την πολιτική ευθύνη;
Πρώην πρωθυπουργοί, πολιτικοί αρχηγοί, υπουργοί και βουλευτές έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη μετά από την αποκάλυψη προσωπικών πράξεων ή χειρισμών συνεργατών τους που δε συνάδουν με την συνταγματική τάξη.
Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και έγκριτος νομικός του Ποινικού Δικαίου σε συνέντευξή του στον Δ. Κουβαρά (ACTION24), κατακεραυνώνοντας τους παλιούς του συντρόφους, περιέγραψε σύντομα και περιεκτικά την ”ανούσια” ουσία αυτής της φράσης:
”Το αναλαμβάνω την Πολιτική Ευθύνη, είναι μία κούφια φράση, ένα πρόσχημα πολιτικό, μία υπεκφυγή. Όταν αναλαμβάνεις την πολιτική ευθύνη πρέπει να λογοδοτήσεις…να εξηγήσεις γιατί παραβίασες τη συνταγματική νομιμότητα, ενώ δεν θα έπρεπε. Πώς αποκαθίστανται οι συνέπειες των πράξεων σου, εφόσον πλήττεται το δημόσιο συμφέρον και τελικά να υποστείς κυρώσεις”.
Θα ισχυριστεί κάποιος: ”Θα ποινικοποιήσουμε την πολιτική ζωή του τόπου; Οι πολιτικοί και κυρίως οι Πρωθυπουργοί κρίνονται από τους πολίτες στις εκλογές. Εκεί αποδίδεται η πολιτική δικαιοσύνη”.
Η απάντηση είναι απλή: ”Όποιος δεν μπορεί να αντέξει ή δεν αποδέχεται τη λογοδοσία σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους του Ελληνικού Κράτους, τότε απλά ας ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο στη ζωή του.”
Αν υπήρχε λογοδοσία και πραγματική τιμωρία τότε ίσως η πολιτική ζωή αυτού του τόπου δεν θα είχε μολυνθεί από τις γνωστές σε όλους αλλά και άγνωστες (ακόμα) ”παρασιτικές” πρακτικές . Όσο λιγότεροι πολιτικοί και ποινικοί τυχοδιώκτες αποφασίσουν να ασχοληθούν με τα κοινά, τόσο το καλύτερο για αυτήν την Πατρίδα.
Στη Γαλλία ο πρώην Πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν (2007-2012) καταδικάστηκε μαζί με τη σύζυγό του Πενέλοπε για το σκάνδαλο «Penelope Gate». Κατηγορήθηκε ότι πλήρωσε τη σύζυγό του με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για υπηρεσίες που δεν προσέφερε ποτέ κατά τη διάρκεια της εργασίας της ως βοηθός του. Επίσης κατέβαλε χρήματα σε δύο παιδιά του για αντίστοιχες μη παρεχόμενες υπηρεσίες στη Γερουσία. Ο Φιγιόν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών, δύο από τα οποία χωρίς αναστολή! Τι ακριβώς συνέβη στην πολιτική ζωή της Γαλλίας μετά από αυτή τη δικαστική απόφαση; Απολύτως τίποτα, απλά ένας κοινός απατεώνας εκμεταλλεύτηκε την εξουσία του και τιμωρήθηκε από τον φυσικό του δικαστή, σύμφωνα με τους νόμους του κράτους που ισχύουν για κάθε πολίτη.
Η επίκληση στην πολιτική ευθύνη, με τον τρόπο που γίνεται σήμερα, αποτελεί προσβολή στην Δημοκρατική Τάξη και υποβαθμίζει τη νοημοσύνη των Ελλήνων Πολιτών.
Σαφέστατα δεν πρέπει να συγχέουμε τις παράνομες πράξεις των πολιτικών και των συνεργατών τους με πολιτικές αποφάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητικά αποτελέσματα για την χώρα. Κανείς δεν μπορεί κατά την άποψή μου να ισχυριστεί ότι ο κ. Τσίπρας διέπραξε εσχάτη προδοσία στο ζήτημα του Μακεδονικού. Το βέβαιο είναι πως διαφωνούμε με την ουσία και το αποτέλεσμα, αλλά το Σύνταγμα (άρθρο 82) είναι σαφές: Η Κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της Χώρας σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων. Ο ελληνικός λαός όταν ψήφιζε τον ΣΥΡΙΖΑ (για να μην πληρώσει ΕΝΦΙΑ), γνώριζε παράλληλα ότι σε αυτό το κόμμα η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του αποκαλούσαν τη γείτονα χώρα Μακεδονία. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά εφάρμοσε την ιδεολογία του η οποία ήταν γνωστή και σαφής. Η περίπτωση αυτή, όπως και πολλές άλλες, αφορούν στην ευθύνη των Πολιτών στο πλαίσιο της λειτουργίας της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Αν όμως αποδειχθεί ότι ο στενότερος συνεργάτης του πρώην Πρωθυπουργού έχει προβεί εν γνώσει του σε παράνομες πράξεις, τότε το “mea culpa” θα είναι πουκάμισο αδειανό.
Να καταλάβουν λοιπόν οι πολιτικοί και οι αυλικοί τους ότι η πολιτική, εκτός από την τέχνη του εφικτού, πρέπει να είναι επίσης η κυψέλη του Χρέους και της Ευθύνης.
Μαρία Μπενέκου
