Ο Καπετάνιος δίνει εντολή και ο Νικόλας σκαρφαλώνει κι αρχίζει να σημαιοστολίζει τον Σκοπελίτη. Πρέπει να προλάβει!
Έχει μόνο μιάμιση ώρα: όσο διαρκεί το ταξίδι, μεταξύ Δονούσας και της Παναγίτσας, στο κάτω Κουφονήσι.
Είναι η μόνη ημέρα του χρόνου, όπου το μικρό οχηματαγωγό, που εξυπηρετεί την γραμμή των Μικρών Κυκλάδων, παρεκκλίνει της πορείας του για λίγο, για να χαιρετήσει και έτσι να γιορτάσει με τους ψαράδες της άγονης γραμμής.
Το έχει η παράδοση της λευτεριάς και της χριστιανοσύνης να συναντιούνται σημαιοστολισμένα τα φρεσκοβαμμένα ψαροκάικα των Κουφουνησιωτών με τον θρυλικό Σκοπελίτη, στο εκκλησάκι της Παναγιάς στο κάτω Κουφονήσι.
Χτισμένο το 1651, από ψαράδες στα κρυφά, και σχεδόν ολόκληρο κάτω απο τη γη, κρυμμένο από εχθρικά βλέμματα, τότε, σήμερα ξεθαμμένο και αναστημένο, βγαίνει στο φως και γιορτάζει.
Έτσι κάθε Δεκαπενταύγουστο, περνά περήφανα στολισμένος ο Σκοπελίτης και χαιρετά την Παναγιά.
Από το εκκλησάκι ακούγονται ευχές, κόρνες και βιολιά. Κι όταν μεσημεριάσει, τα καΐκια μεταφέρουν τους πιστούς δωρεάν, πίσω στο πάνω Κουφονήσι, συνεχίζοντας το χορό και το τραγούδι.
Μικρές στιγμές αλλά ξεχωριστές, συγκίνηση και χαρμολύπη. Γί αυτό και σκέφτηκα να τις μοιραστώ. Χρόνια πολλά σε όλες και όλους!
Χρόνια πολλά, Ελλάδα! 
